The 6th of November

Η 5η Νοεμβρίου, δεν είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες για το Λονδίνο. Στην συννεφιασμένη ατμόσφαιρα της Βρετανικής πρωτεύουσας πλανούνται πνεύματα από άλλες εποχές, που κουβαλούν μαζί τους ιδέες, πρακτικές και σημειολογίες που οι σημερινοί άνθρωποι λατρεύουν να ακούν και να ταυτίζονται αλλά σχεδόν αδυνατούν, να δημιουργήσουν.

Τα σύννεφα που κατακλύζουν τον ουρανό είναι τα ίδια με εκείνα που κάλυπταν το Βρετανικό τοπίο αιώνες πριν, όταν οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να δώσουν την ζωή τους για τις ιδέες τους και δεν έτρεμαν να ονειρευτούν πέρα από τα δοσμένα όρια. Όταν τα οράματα απαιτούσαν κόπο και ελπίδα και δεν υπήρχε τίποτα να εγγυάται αποτελέσματα, παρά μόνο η κινητήρια δύναμη του οράματος.

Το μόνο που μένει ίδιο από τότε είναι το συννεφιασμένο τοπίο και η φλόγα στην ψυχή των ανθρώπων που πλέον ψυχορραγά.

Την 5η Νοεμβρίου, το φάντασμα του Γκαι Φωκς και τον άλλων οραματισμών του κόσμου ανά τους αιώνες που τόλμησαν να τολμήσουν, μαζεύονται για άλλη μια φορά στο Λονδίνο, με σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους να μην φοβούνται φαντάσματα.

Η Συνομωσία της Πυρίτιδας

‘Όλα ξεκίνησαν όταν ο  Ρόμπερτ Κάτεσμπυ, πριν το 1603, είχε δημιουργήσει έναν μικρό ριζοσπαστικό πυρήνα Άγγλων καθολικών. Σε αυτόν διείσδυσε ο Γκαι Φωκς το 1604 και ασπάστηκε το όραμα της ομάδας: την δολοφονία του Βασιλεία Ιάκωβου Α' και την αντικατάστασή του από την κόρη του Πριγκίπισσα Ελισάβετ, που ήταν 3η στην σειρά διαδοχής του θρόνου. Ο τρόπος που αποφάσισαν να το κάνουν ήταν συμβολικός, να ανατινάξουν την πηγή εξουσίας, την Βουλή των Λόρδων σηματοδοτώντας την καταστροφή της μέχρι τότε τάξης πραγμάτων και την δημιουργία μιας νέας πάνω στα σκορπισμένα της χαλάσματα.

Ο πυρήνας της ομάδας αποτελούταν από τον Ρόμπερτ Κάτεσμπυ και τον ξάδερφό του Τόμας Γουίντορ οι οποίοι έπαιρναν και τις αποφάσεις. Η πρώτη τους κίνηση ήταν η αναζήτηση συμμάχων στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας. Αναζήτησαν βοήθεια στην στην Βόρεια Βρετανία και την Ισπανία, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το κέρδος του Κάτεσμπυ ήταν η γνωριμία του με τον στρατιωτικό Φωκς που έμενε εκτός Αγγλίας για χρόνια και το γεγονός αυτό τον κατέστησε χρησιμότατο μέλος στην οργάνωση. Ο Φωκς εισήλθε σύντομα στον πυρήνα της Συνομωσίας, μαζί με τους Τζον Ράιτ και Τόμας Πέρσι. Οι 5 τους αποτελούσαν την καρδία της οργάνωσης.

Τον Ιούνιο του 1604, Τόμας Πέρσι αποκτά τον τίτλο Gentleman Pensioner, που τον φέρνει πολύ κοντά στην αυλή του Βασιλιά. Ο Πέρσι εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και ένταξε τον Φωκς στο προσωπικό του σπιτιού που διέμενε (που άνηκε στον Βασιλικό υπεύθυνο ένδυσης) ως υπηρέτη όπου και συστήθηκε με το ψευδώνυμο Τζον Τζόνσον.

Σύμφωνα με την μετέπειτα κατάθεση του Τόμας Γουίντορ, η ομάδα άρχισε να σκάβει από εκείνο το σπίτι ένα τούνελ με προορισμό την Βουλή των Λόρδων.

Η ομάδα έσκαβε το τούνελ για περίπου 8 μήνες, από τον Δεκέμβριο του 1604 ως τον Ιούλιο του 1605. Κάποια στιγμή έφτασαν σε ένα δωμάτιο το οποίο και εξέτασε ο Φωκς, ανακαλύπτοντας πως παρέχει πρόσβαση σε ένα κελάρι, ακριβώς κάτω από την Βουλή των Λόρδων. Σύντομα τοποθέτησαν αρχικά 20 βαρέλια πυρίτιδα και άλλα 16 μετά μαζί και με άλλες εκρηκτικές ύλες, ποσότητες που ήταν αρκετές για να τινάξουν το κτίριο στον αέρα.

Η Συνομωσία συναντήθηκε για τελευταία φορά τον Οκτώβριο του 1905, περίπου ένα μήνα πριν την ημερομηνία εκτέλεσης της αποστολής. Αποφασίστηκε πως ο Φωκς θα επιφορτιστεί με το καθήκον να διεισδύσει στο τούνελ και να ανάψει το φυτίλι. Το σχέδιο προέβλεπε, ότι αμέσως μετά θα δραπέτευε από τον ποταμό Τάμεση. Παράλληλα, μια επανάσταση θα εξασφάλιζε την αιχμαλώτιση της Πριγκίπισσας Ελισάβετ, που προοριζόταν για τον θρόνο.

Ποίος ήταν ο Γκαι Φωκς

Ο Γκαι Φωκς ήταν ένα από τα 5 βασικά μέλη της Συνομωσίας της Πυρίτιδας, αλλά είναι αυτός που μέχρι σήμερα έχει ταυτιστεί με την δράση και τον σκοπό της ομάδας, καθώς ήταν ο άνθρωπος που έφτασε πιο κοντά στον στόχο.

Η 5η Οκτωβρίου στην Βρετανία είναι γνωστή αλλιώς και ως η "Η Βραδιά του Γκαι Φωκς" και συνηθίζεται εδώ και αιώνες να καίγεται ένα ομοίωμα του κάθε τέτοιο βράδυ (το έθιμο προσαρμόζεται ανάλογα με τους καιρούς, έχει συναντηθεί να καίγεται το ομοίωμα του Πάπα, της Μάργκαρετ Θάτσερ κλπ). Από το όνομά του επίσης, έχει προκύψει (στην Αμερικάνικη διάλεκτο κυρίως) ο χαρακτηρισμός "guy" που παραπέμπει στον προσδιορισμό ενός ατόμου, σαν γενική αντωνυμία.

Η ζωή και η δράση του Γκαι Φωκς στην Συνομωσία της Πυρίτιδας, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι τα μόνα στοιχεία που μπορούν να μας δώσουν την ευκαιρία να αποκρυπτογραφήσουμε αυτή την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.

Ο Φωκς γεννήθηκε στο Γιόρκ το 1570. Προερχόταν από βαθειά θρησκευόμενη οικογένεια η οποία διατηρούσε στενές σχέσεις με την Εκκλησία της Αγγλίας. Η οικογένεια της μητέρας του όμως, ακολουθούσε ρητά το Καθολικό δόγμα και αρνούνταν να ακολουθούν τα μυστήρια της Αγγλικανικής εκκλησίας. Ο Φωκς παρόλα αυτά βαφτίστηκε, όπως συνηθιζόταν, Αγγλικανός 3 μέρες μετά την γέννηση του. Οι λόγοι που ακολούθησε τον Καθολικισμό περικλείονται στην οικογενειακή του παράδοση, το σχολείο που φοίτησε αλλά και λόγω της κοινότητας στην οποία μεγάλωσε. Αργότερα, το θρησκευτικό στοιχείο άρχισε να ανθίζει μέσα του και έφυγε για την Ισπανία (που ήταν σε πόλεμο με την Αγγλία) και πολέμησε μαζί της εναντίων των Ολλανδών. Όταν ο πόλεμος τελείωσε, ο Φωκς ήρθε σε επαφή με τον Γουίντορ και έγινε μέλος της Συνομωσίας της Πυρίτιδας.

Η ιδέα ενθουσίασε τον Άγγλο στρατιώτη και η χρόνια απουσία του από την Αγγλία, σε συνάρτηση με την στρατιωτική φύση του και τις δεξιότητες που διέθετε στην δράση, τον έκαναν βασικό μέλος της ομάδας. Από χαρακτηρισμούς, μαθαίνουμε πως ο Φωκς ήταν ένας χαρούμενος και προσφιλής άνθρωπος, πιστός στους φίλους του και ενάντιος τον φασαριών. Η στρατιωτική του θητεία τον είχε ενδυναμώσει σωματικά και του είχε χαρίσει εμπειρία σε κάθε είδους μάχη. Πέρα από την πολεμική του ικανότητα όμως, περιγράφεται ως άνθρωπος ιδιαίτερα έξυπνος και ικανός για διάλογο με επιχειρήματα.

Από την σύντομη παρουσίαση της ζωής του, είναι φανερό πως καθοριστικός παράγοντας στην ζωή του ήταν η θρησκεία. Από την στιγμή που ασπάστηκε τον Καθολικισμό, δεν σταμάτησε να ρισκάρει την ζωή του για τις ιδέες του, μην υπολογίζοντας ανώτερες δυνάμεις ή κριτικές.

Τα μεσάνυχτα της 5ης Οκτωβρίου, ο Φωκς μπήκε στο τούνελ και κατευθυνόταν προς το κελάρι. Κρατούσε ένα σπίρτο αργής καύσης και ένα ρολόι, που του είχε δώσει ο Πέρσι, για να υπολογίσει την ώρα. Σύντομα έφτασε στο κελάρι, και παρατήρησε πως όλα βρίσκονταν στην θέση τους. Άναψε το φυτίλι και αμέσως μετά βγήκε. Εκεί όμως τον περίμεναν οι στρατιώτες του Βασιλιά.

Το σχέδιο της Συνομωσίας κυλούσε άψογα, μέχρι λίγες μέρες πριν την ολοκλήρωσή του. Τότε ήταν που μερικοί συνωμότες, αποφάσισαν πως δεν ήταν σωστό να δολοφονήσουν μαζί με τον Βασιλιά και τα μέλη του κοινοβουλίου και τους Καθολικούς που θα παρευρίσκονταν. Η λύση δόθηκε με μια επιστολή που στάλθηκε στον Λόρδο Monteagle, που τον προειδοποιούσε να μην παραστεί αυτός και οι υπόλοιποι Καθολικοί στην Βουλή των Λόρδων την 5η του Οκτώμβρη. Η κίνηση αυτή έθεσε την επιτυχία του σχεδίου υπό αμφισβήτηση και ο Φωκς επισκέφτηκε το κελάρι για να διαπιστώσει αν τα βαρέλια με την πυρίτιδα ήταν στην θέση τους. Επιστρέφοντας ενημέρωσε τους υπόλοιπους πως δεν έχει μετακινηθεί τίποτα και πως το σχέδιο θα εκτελεστεί κανονικά.

Ο Λόρδος, είχε καταλάβει όμως τι συνέβαινε και ενημέρωσε τον Βασιλιά. Σύντομα το κτίριο άρχισε να κτενίζεται από τους στρατιώτες, που στην έρευνα στα υπόγεια ανακάλυψαν την πυρίτιδα. Δόθηκε όμως η διαταγή να μην πειραχθεί τίποτα από το κελάρι, ώστε να πιαστεί ο συνωμότης επ’ αυτοφόρο. Τα γεγονότα κύλισαν πλέον με το σχέδιο των αρχών και ο Γκαι Φωκς συνελήφθη.

Το τέλος της Συνομωσίας

Ο Φωκς οδηγήθηκε στα κρατητήρια όπου και αρνούταν να μιλήσει αγγλικά. Στην συνέχεια έδωσε το όνομα Τζον Τζόνσον και παραδέχτηκε αμέσως πως είχε σκοπό να τινάξει το κτίριο στον αέρα. Σύντομα μεταφέρθηκε στον Πύργο του Λονδίνου και οδηγήθηκε στην αίθουσα των βασανιστηρίων, που μέχρι σήμερα φέρει το όνομα του. Τα μηχανήματα και οι τεχνικές βασανιστηρίων που χρησιμοποιούνταν στον Πύργο ήταν διαβόητα, αλλά ο Φωκς επέμενε να μην αποκαλύπτει το παραμικρό. Η αγριότητα των βασανιστηρίων κλιμακωνόταν με αργούς ρυθμούς και ο Φωκς σταδιακά άρχισε να λυγίζει. Η αυταπάρνηση του εντυπωσίασε ακόμα και τον Βασιλιά, πράγμα όμως που δεν τον γλίτωσε από τα τρομερά μηχανήματα πόνου. Αργότερα ο Φωκς άρχισε να μιλάει και όταν τον εγκατέλειψε κάθε ίχνος δύναμης έδωσε όλα τα ονόματα των συνωμοτών στις Αρχές. Υπάρχουν θεωρίες που θέλουν κάποιοι να ήταν γνωστοί ή ήδη νεκροί, ενώ γίνεται λόγος και για ένα συνωμότη που δραπέτευσε και δεν συνελήφθη ποτέ.

Στη δίκη λίγες μέρες μετά, ο Φωκς δήλωσε αθώος. Το πόρισμα πάντως, καταδίκασε όλους τους συνωμότες σε θάνατο δια απαγχονισμού και διαμελισμό. Με αυτόν τον τρόπο εκτελέστηκαν όλοι, ενώ ο Φωκς έμεινε τελευταίος. Λίγο πριν την σειρά του, ζήτησε συγχώρεση από τον Βασιλιά και την Πολιτεία. Την στιγμή που ανέβαινε στο απόσπασμα, μάζεψε όση δύναμη είχε και πήδηξε από την εξέδρα σπάζοντας τον λαιμό του και πέθανε ακαριαία. Το σώμα του διαμελίστηκε και τα κομμάτια, όπως και των υπολοίπων, στάλθηκαν στα 4 σημεία του ορίζοντα του Κράτους για παραδειγματισμό. Αυτή ήταν η τελευταία πράξη των θιασωτών της Συνομωσίας.

Ο μύθος της Συνομωσίας της Πυρίτιδας

Δεν τίθεται αμφιβολία, περί του κινήτρου της ομάδας, ήταν μια πράξη που προσδοκούσε σε θρησκευτικό αντίκτυπο. Ο Φωκς και οι άλλοι συνωμότες μπορούν με σύγχρονους όρους να χαρακτηριστούν τρομοκράτες και θρησκευτικοί εξτρεμιστές. Πάντως στο παρασκήνιο, οι θεωρίες γύρω από τους αφανείς λόγους της ομάδας είναι πολλές και ανεπιβεβαίωτες.

Παράλληλα, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το θρησκευτικό και πολιτικό καθεστώς στην Βρετανία καθώς οι αποφάσεις του Ιάκωβου φαίνεται να επηρέασαν ουσιαστικά τα γεγονότα.

Όταν ο Ιάκωβος ο Τέταρτος της Σκωτίας, ανέλαβε τα ινία της χώρας ως Ιάκωβος ο Α', είχε να αντιμετωπίσει το θρησκευτικό χάσμα στο εσωτερικό της χώρας του και την εμπόλεμη κατάσταση με την Ισπανία, που υποστήριζε διαφορετικό δόγμα. Κίνδυνος πάντα αποτελούσε και ο ηγέτης των Ρωμαιοκαθολικών, ο Πάπας.

Και οι δυο πλευρές στους κόλπους της Αγγλικής κοινωνίας, περίμεναν από τον Ιάκωβο να ταχθεί υπέρ τους ώστε να υπερτερήσουν και να κυριαρχήσουν στο θρησκευτικό τοπίο. Ο Ιάκωβος πάντως φαίνεται να τήρησε ουδέτερη στάση απογοητεύοντας και τις δυο πλευρές. Να διευκρινιστεί ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν ήταν επίσημη θρησκεία του κράτους, το αντίθετο, υπήρχε νομολογία που περιόριζε τους ακολουθητές του δόγματος. Ο ίδιος ο Ιάκωβος πιστεύεται πως ήταν Καθολικός, με ιδιαίτερη πίστη στην πρώιμη Εκκλησία, όπως είχε διαμορφωθεί από τις πρώτες Οικουμενικές Συνόδους και ενάντιος στα νέα δόγματα και τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Αυτό βέβαια δεν τον έκανε αντίθετο στην προοπτική ανοχής των Βρετανών Ρωμαιοκαθολικών, υπό τον όρο να ορκιστούν στο Στέμα, όπως έκαναν όλοι. Το αίτημα αυτό φαινόταν θετικό στην πλειοψηφία των Βρετανών Ρωμαιοκαθολικών, αλλά έβρισκε κάθετα αντίθετο τον Πάπα, που δεν θα έδινε ποτέ μια τέτοια άδεια. Ο Ιάκωβος προσπάθησε επίσης να ολοκληρώσει τον πόλεμο με την Ισπανία, καθώς θεωρούσε πληγή για το κράτος του την συγκεκριμένη διαμάχη.

Τα πράγματα όμως άλλαξαν μετά την αποκάλυψη δυο σχεδίων που είχαν ως στόχο την ανατροπή του Ιάκωβου και είχαν υποκινηθεί από τους Καθολικούς. Το πρώτο, γνωστό ως Main Plot, είχε ως στόχο την καθαίρεση του Ιάκωβου και την αντικατάστασή του από την ξαδέρφη του Αραμπέλλα Στιουαρτ. Το δεύτερο, με την ονομασία Bye Plot, είχε ως στόχο την απαγωγή του Ιάκωβου και την εξανάγκασή του να αναιρέσει όλη την αντι-καθολική νομολογία. Όταν αυτά έγιναν γνωστά, οι σχέσεις του βασιλιά με τους Καθολικούς έφτασαν στο ναδίρ τους και τότε εκδιώχθηκαν από το βασίλειο όλοι οι Καθολικοί ιερείς. Το να είσαι Ρωμαιοκαθολικός στην Βρετανία, έγινε ακόμα πιο δύσκολο.

Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται η προεργασία για την δημιουργία της Συνομωσίας της Πυρίτιδας. Με την θέση των Ρωμαιοκαθολικών στο Βρετανικό βασίλειο να είναι χειρότερη από ποτέ όπως και οι σχέσεις της Βρετανίας με την Ισπανία.

Οι συνωμότες έθεσαν σε εφαρμογή το εγχείρημα τους, επηρεασμένοι από την άνιση και πολλές φορές, βάρβαρη μεταχείριση που είχαν να αντιμετωπίσουν οι Καθολικοί στο Βασίλειο. Σκοπός τους ήταν η ανατίναξη του συμβόλου εξουσίας της κυβέρνησης και την ταυτόχρονη εξόντωση της παρούσας βασιλείας.

Τα πράγματα περιπλέκονται, από το σχέδιο της ομάδας να αντικαταστήσει τον Ιάκωβο με την πριγκίπισσα Ελισάβετ. Το ενδιαφέρον εδώ, είναι πως η Ελισάβετ ήταν μόλις 12 ετών και φημολογείται πως σκοπός ήταν ο μετέπειτα γάμος της με κάποιον Καθολικό διεκδικητή της εξουσίας.  Η δομή είναι παρόμοια με το σχέδιο Main.

Το γεγονός αυτό, φωτογραφίζει δάκτυλο ξένων δυνάμεων στην σύσταση της Συνομωσίας, καθώς μια τέτοια μακροπρόθεσμη πολιτική θα ήταν μεν ευπρόσδεκτη από τους Βρετανούς Ρωμαιοκαθολικούς και τα μέλη της οργάνωσης, αλλά θα ήταν ευχής έργον για την Ισπανία και τον Πάπα. Η θεωρία αυτή, οδηγεί στο συμπέρασμα πως η συνομωσία δεν είχε μόνο θρησκευτικά, αλλά και πολιτικά κίνητρα.

Κάτι τέτοιο όμως δεν απεδείχθη ποτέ.

Σε πιο διαδικαστικά ζητήματα, κενό υπάρχει επίσης στο θέμα της κατασκευής του τούνελ που φαίνεται να οδήγησε τους συνωμότες τυχαία στο κελάρι, που βρισκόταν ακριβώς κάτω από την Βουλή.  Ο Φωκς φαίνεται να μην ομολόγησε ποτέ την κατασκευή μιας τέτοιας σήραγγας, ενώ ακόμα και μετά της τρίτη μέρα βασανιστηρίων και ενώ ήταν πρόθυμος να αποκαλύψει τα πάντα, δεν ήταν σε θέση να το εντοπίσει. Η φήμη θέλει την ιδέα του τούνελ ως κυβερνητική προπαγάνδα για κάλυψη κυβερνητικών ατελειών.

Ένα πιο πειστικό σενάριο, θέλει την ομάδα αρχικά όντως να επιχειρεί να δημιουργήσει ένα τούνελ που θα οδηγούσε στην Βουλή. Οι δυσκολίες που συνάντησαν όμως, όπως η υγρασία που προερχόταν από τον ποταμό Τάμεση, αλλά και φυσικά εμπόδιο, τους έκαναν σύντομα να αναζητήσουν άλλο τρόπο πρόσβασης. Ο Πέρσι τότε, χρησιμοποίησε την εππιροή του και κατάφερε να έχει πρόσβαση στα κελάρια κάτω από την Βουλή. Ένα σενάριο πιθανότερο, αλλά που φανερώνει αφενός ρωγμή στο εσωτερικό του συστήματος διακυβέρνησης (Πέρσι και ίσως άλλοι) αλλά και ευκολία πραγματοποίησης του σχεδίου σε ένα από τα πλέον ιδιαίτερα φυλασσόμενα κτίρια του Βασιλείου( η μεταφορά των βαρελιών με την πυρίτιδα ήταν πια πολύ απλή υπόθεση).

Και πάλι, η επίσημη εκδοχή θέλει την ομάδα να έφθασε στην Βουλή μέσω σήραγγας.

Πέρα από τις παραπάνω θεωρίες που προσπαθούν να ανακαλύψουν άγνωστες πτυχές, υπάρχει ένα σενάριο που ανατρέπει και ακυρώνει, στην ουσία, όλο το υπόβαθρο της Συνομωσίας.

Ο βαρόνος Ρόμπερτ Σέσιλ, ήταν ένα έμπιστος βοηθός του Ιάκωβου και είχε επιφορτιστεί με τα θέματα ασφαλείας. Λέγεται πως ο βαρόνος ήταν και ο εγκέφαλος της Συνομωσίας. Καθοδήγησε την ομάδα με τέτοιο τρόπο ώστε να μένει στην αφάνεια ενώ πλησίαζε τόσο κοντά στην πηγή της εξουσίας που φυλασσόταν ιδιαίτερα καλά. Αυτός επίσης τους βοήθησε να αποκτήσουν πρόσβαση στα κελάρια και να γνωρίζουν την ακριβή αρχιτεκτονική του κτιρίου. Τέλος, τελευταίο επιχείρημα της θεωρίας, είναι πως πριν ακόμα ο Φωκς δώσει στις Αρχές τα ονόματα των υπολοίπων συνωμοτών, κάποιοι λέγεται πως ήταν ήδη νεκροί ή οι Αρχές γνώριζαν την ταυτότητα τους.

Μετά την αποκάλυψη του σχεδίου της Συνομωσίας, ο Σέσιλ και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί είχαν καταφέρει να στρέψουν τον λαό εναντίων των Καθολικών πράγμα που διευκόλυνε την εισαγωγή σκληρότερων μέτρων εναντίων τους.

Το συγκεκριμένο σενάριο αναφέρεται ελάχιστα και κατά πολλούς, συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες εγκυρότητας.

Η κληρονομία της Συνομωσίας της Πυρίτιδας

Απαλλαγμένη από κάθε θρησκευτικό, εξτρεμιστικό, ακραίο ή πλαστό στοιχείο, η ιστορία της Συνομωσίας της Πυρίτιδας, συναρπάζει και εμπνέει την σύγχρονη μαζικοποιημένη και πνευματικά στείρα κοινωνία. Ο Φωκς και οι υπόλοιποι αποφάσισαν να αντιδράσουν ενάντια της αδικίας για τους ίδιους και τους άλλους, χωρίς να φοβούνται και να υπολογίζουν προσωπικές συνέπειες. Η κίνηση του δεν ήταν πράξη απελπισίας, αλλά καλά οργανωμένο σχέδιο αλλαγής της κυριαρχούσας καταπιεστικής τάξης πραγμάτων.

Η κίνηση τους, να θέλουν να ισοπεδώσουν ένα σύμβολο και σημάδι κατατεθέν της πόλης τους, σηματοδοτεί την θέληση τους για αλλαγή εποχής. Μια αλλαγή επέρχεται με καταστροφή ή εγκατάλειψη του καινούργιου. Όσο το παλιό συνεχίζει να υφίσταται, τόσο δυσκολότερο ως ακατόρθωτο, είναι να εισέλθει και να παγιωθεί το καινούργιο. Η κίνηση τους θα ήταν πηγή έμπνευσης για όλους τους ανθρώπους, που βλέποντας μπροστά τους κάτι να διαλύεται, θα είχαν όρεξη - ανάγκη να το ξαναφτιάξουν, ωραιότερο, μεγαλύτερο, καλύτερο, δικαιότερο έχοντας παράλληλα προσμονή για την επόμενη μέρα, μια πιο ελπιδοφόρα «6^η Οκτωβρίου».

Με την πάροδο των ετών, η δράση της συνομωσίας και του Γκαι Φωκς άρχισε να κρίνεται πιο θετικά και στην ουσία απενοχοποιήθηκε. Ο Φωκς χαρακτηρίστηκε ως "ο τελευταίος άνθρωπος που μπήκε στην Βουλή με έντιμους σκοπούς", μια ωδή στον ιδεαλισμό που όπλισε το χέρι του.

Ο χαρακτήρας του Άγγλου στρατιώτη από το Γιόρκ και των υπόλοιπων από την πολύκροτη Συνωμοσία της Πυρίτιδας, θα μείνουν αναλλοίωτοι στον χρόνο, καθώς οι ιδέες, και μόνο αυτές, που αποπνέουν μέσα από την, βίαιη, ενέργεια τους, πρέπει να είναι τα θεμέλια μιας κοινωνίας με αλληλοσεβασμό, δικαιοσύνη και ελευθερία, σε κράτη που κτίζονται απο τους λαούς και τους ανήκουν ολοκληρωτικά.

2000 Ευχές για το 2012

Ευχόμαστε για το νέο έτος:

- Να μην καταστραφεί ο κόσμος.
- Να μην καταστραφεί η Ελλάδα.
- Να καταστραφούν τα μεγάλα κόμματα.
- Να μην χάσουν άλλοι άνθρωποι τις δουλείες τους.
- Να μην ξαναπεινάσει κανένας στα σύνορα αυτής της χώρας.
- Και σε καμία χώρα γενικά.
- Να μην ξαναμείνει κανένας άστεγος.
- Να μην κλείσει άλλο μαγαζί.
- Να μην ξαναμαζέψουν οι συνταξιούχοι τα πατημένα φρούτα της λαικής για να φάνε.
- Να βρουν δουλεία οι χιλιάδες άνεργοι.
- Ας είναι το 2012 ένα βήμα πιο κοντά στο τέλος της κρίσης και όχι άλλη μια αρχή.
- Να ξυπνήσει ο κόσμος.
- Οι μολότοφ να στοχεύσουν εκεί που πρέπει από αυτούς που  πρέπει.
- Να πάει να γαμηθεί η αστυνομία.

Συμπληρώστε τις υπόλοιπες με αυτό που εσείς θέλετε.

Αφήστε 12 ευχές γι αυτούς έχουν σταματήσει να εύχονται.

Καλή Χρονιά. 

Ο Ήχος Του Κεραυνού

Τον έχουν χαρακτηρίσει ιδιοφυΐα. Τον έχουν χαρακτηρίσει τον καλύτερο οδηγό που έχει περάσει ποτέ απο την F1. Τον έχουν πει τρελό. Ο 'Αλαιν Πρόστ είχε δηλώσει γι' αυτόν πως τον ενδιαφέρει μόνο η νίκη και όχι η ζωή. Όταν έκανε γνωστό πως ανακάλυψε την θρησκεία, είπαν οτι "είναι ένας τρελός που νομίζει πως έχει τον θεό για συνοδηγό του". Όλα αυτά δεν έφταναν στα αυτιά του Αίρτον Σέννα λόγω του ποδιού του, που αρνούταν πεισματικά να ξεκολλήσει απο το γκάζι, ώστε να μην ακούγεται ο καταπληκτικά εκκωφαντικός θόρυβος της  McLaren MP4-4.   





Ένας πρωταθλητής είναι κράμα πολλών στοιχείων. Ταλέντο, μόχθος, αυταπάρνηση, υπομονή, επιμονή  , συνεχής προσπάθεια για τελειοποίηση και πίεση για το καλύτερο. Ο Σέννα τα είχε όλα αυτά και καλώς ή κακός, τα είχε σε πολύ μεγάλο βαθμό. " Ξαφνικά, τρόμαξα και εγώ, επειδή συνειδητοποίησα οτι βρισκόμουν πέρα απο τη συνειδητή μου κατανόηση. Οδήγησα αργά ως τα pits και δεν ξαναβγήκα άλλο για εκείνη την ημέρα", είχε δηλώσει για τα προκριματικά του Grand Prix του Μονακό το 1988, όπου αν και είχε την pole position, οδήγησε τόσο γρήγορα που ήταν 2'' ταχύτερος απο τον ομόσταβλό του Πρόστ, που οδηγούσε μια ολόιδια McLaren.

Ο Σέννα ξεκίνησε να χτίζει τον μύθο του στον Grand Prix του Μονακό το 1984. Οδηγώντας για την Toleman, ίσως την πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος, ο Σέννα εκκινεί απο την μειονεκτική 13 θέση. Κατά την διάρκεια του αγώνα, ξεσπά μια απίστευτη καταιγίδα που κάνει τον αγώνα εξαιρετικά δύσκολο. Πολλοί πιλότοι εγκαταλείπουν καθώς η ορατότητα είχε μειωθεί και το οδόστρωμα είχε γίνει εξαιρετικά επικίνδυνο. Ο Σέννα παρά την ισχυρή βροχόπτωση δεν μειώνει τον ρυθμό του και κινείται σαν να οδηγούσε υπο φυσιολογικές συνθήκες. Τερματίζει δεύτερος, ενώ αν ο αγώνας δεν είχε σταματηθεί στο ενδιάμεσο, πολύ πιθανό να έβλεπε πρώτος την καρό σημαία. Απο εκείνη την ημέρα, παγίωσε την φήμη που τον ακολουθούσε ως τον θάνατό του, ήταν ανίκητος σε βρεγμένο οδόστρωμα.

Κανένα οδόστρωμα και κανένα σημείο του καιρού όμως δεν τον τρόμαξε ποτέ. Ούτε όταν ήταν μικρός, και έτρεχε με καρτ. Όντας γόνος εύπορης οικογένειας, ο πατέρας του του έδωσε άμεσα την ευκαιρία να εξελίξει το ταλέντο του στους αγώνες, το οποίο είχε διαπιστώσει απο την παιδική του ηλικία. Στα 21 του, πέρασε σε μεγαλύτερη κατηγορία, μετακομίζοντας στην Αγγλία και μέσα σε 3 χρόνια κέρδισε 5 πρωταθλήματα (!), και μεταγράφηκε στην Toleman της F1 κατηγορίας. Η μικρή Αγγλική ομάδα όμως δεν κάλυπτε τις φιλοδοξίες του Σέννα.

Την επόμενη κιόλας χρονιά (1985) η Lotus, υπογράφει τον Σέννα και αρχίζουν οι επιτυχίες για τον Βραζιλιάνο.  Στην Πορτογαλία κατακτά την πρώτη του νίκη, ενώ κατατάσσεται 4 στο τέλος, όπως και το 86. Το 87 ολοκληρώνει την σεζόν 3 και έρχεται η μεγάλη στιγμή της μετάβασης στην McLaren-Honda, μιας εκ των καλύτερων και πλουσιότερων ομάδων του πρωταθλήματος.

Στην τεράστια αγγλική ομάδα ο Σέννα βρίσκει ένα μονοθέσιο αντάξιο των δυνατοτήτων του, το θρυλικό Mclaren MP4-4 που έφερε έναν απο τους περίφημους Ιαπωνικούς κινητήρες της Honda, ισχύος 900 ίππων. Βρίσκει όμως και τον Άλεν Προστ και ανάμεσα τους αναμένεται να αναπτυχθεί μια απο της μεγαλύτερες κόντρες στην ιστορία της F1.

Ο Προστ είχε ήδη δυο πρωταθλήματα στο ενεργητικό παλμαρέ του και ο Σέννα είχε την, άτυπη στον κόσμο της F1, στάμπα του '' νούμερο 2''. Δεν θα συμβιβαζόταν ποτέ με αυτό, και το πρωτάθλημα του 1988 καταλήγει με ευκολία στον Βραζιλιάνο. Αυτό ήταν και η αρχή της κόντρας των δυο καλύτερων οδηγών της εποχής. Το 1989 το πρωτάθλημα γίνεται υπόθεση της McLaren που παρακολουθεί τους δυο οδηγούς της να ανταγωνίζονται για την πρώτη θέση. Τελικά, στην πίστα της Σουζούκα, ο Προστ βλέπει πρώτος την καρό σημαία και παράλληλα πανηγυρίζει και την κατάκτηση του πρωταθλήματος.  Το 1990 ο Προστ υπογράφει με την Ferrari, η οποία δεν είχε την δυναμική για να κυνηγήσει τον τίτλο, και ο Σέννα παίρνει την εκδίκησή του απο τον Προστ στην πρώτη στροφή της πίστας της Σουζούκα και κατακτά το πρωτάθλημα. Το 91, ο Σέννα, προσπαθούσε συνεχώς να γίνει καλύτερος και αυτή του η εμμονή απόφερε κάποιες απο τις καλύτερες του επιδόσεις. Με την Ferrari να υστερεί της McLaren εκείνη την χρονιά, ο Σέννα κατακτά άνετα το 3ο και τελευταίο του πρωτάθλημα.

Το 1992, ήταν μια κομβική χρονιά για την F1. Η McLaren και η Honda σταματούν την συνεργασία τους, με την αγγλική ομάδα να χάνει το μεγαλύτερο μέρος της δυναμικής της. Άνοδο σημειώνει η Williams, η οποία υπογράφει τον Προστ και φιλοδοξεί να φέρει και τον Σέννα. Ο Προστ στο άκουσμα της πρόθεσης της ομάδας του ασκεί βέτο, και η Williams αφήνει την υπόθεση. Ο Σέννα παραμένει στην McLaren, η οποία δεν διαθέτει πλέον μονοθέσιο αντίστοιχο με το περσινό και ο Σέννα τερματίζει 4ος. Παρ 'λα αυτά, την επόμενη σεζόν οδηγεί εξαιρετικά με την αδύναμη McLaren του και τερματίζει πίσω απο τον Προστ, ενώ τρίτος κατετάγη ένα ανερχόμενο ταλέντο, ο Μίκαελ Σουμάχερ.

Η χρονιά του 1994 μπαίνει με τον Προστ να αφήνει την ενεργό δράση και τον Σέννα να υπογράφει με την Williams. Δεν αγωνίστηκε μαζί της, παρά μόνο για 3 αγώνες και 6 γύρους.

Ο Σέννα ήταν πάντα άνθρωπος του θεού. Πριν απο κάθε αγώνα προσευχόταν και άνοιγε την δική του κουβέντα με τον Θεό. Με το που άνοιγαν τα φώτα όμως, έτρεχε σαν να μην υπάρχει αύριο. Η θέληση και η προσήλωση του να προσφέρει στο κοινό το θέαμα που αναζητούσε και παράλληλα να είναι πάντα πρώτος, όχι μόνο έναντι των άλλων πιλότων αλλά και του ίδιου του εαυτού, δημιουργούσε σε όσους τον παρακολουθούσαν ανάμεικτα συναισθήματα. Δέος, εντύπωση, θαυμασμό, αλλά και απορία για το αν θα καταφέρει να ξεγελά τον θάνατο συνέχεια και να τον χλευάζει επιδεικτικά σε κάθε στροφή. Η ταχύτητα ήταν η ζωή του και η οδήγηση στα άκρα τρόπος για να την ζει. Παρομοίαζε την ζωή με τους αγώνες ταχύτητας : "Για μένα αυτή η έρευνα είναι συναρπαστική.Κάθε φορά που πατάω το γκάζι βρίσκω και κάτι περισσότερο, ξανά και ξανά. Αλλά υπάρχει μία αντίφαση. Όσο ταχύτερος γίνεσαι, γίνεσαι και τόσο εύθραυστος. Επειδή σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου όλα μπορούν να φύγουν. Όλα του. Αυτά τα δύο άκρα σε βοηθούν να γνωρίζεις τον εαυτό σου βαθύτερα και βαθύτερα.''

Σε εκείνο το Grand Prix  στην Ίμολα όμως ένιωθε διαφορετικά. Στα δοκιμαστικά της Παρασκευής ο Μπαρικέλο είχε ατύχημα και σώθηκε απο θαύμα ενώ ο Αυστριακός Ρόλαντ Ρατσενμπέργκερ είχε σκοτωθεί όταν η Simtec του καρφώθηκε στον τοίχο. Πριν απο εκείνη την Πρωτομαγιά είχε πάνω απο 12 χρόνια να σημειωθεί θανατηφόρο ατύχημα στην F1. Ο θάνατος κυκλοφορούσε στην πίστα και ο Σέννα τον είχε αντιληφθεί.

Η σύντροφός του, Αντριάνα Γκαλιστό, μετά τον θάνατό του δήλωσε πως είχε δει τον Βραζιλιάνο να κλαίει και να παρακαλάει να αναβληθεί ο αγώνας. " Το έδαφος είναι γλιστερό και το μονοθέσιο δεν αντιδρά σωστά ".είχε δηλώσει. Ο αγώνας ξεκίνησε κανονικά. Στην εκκίνηση τα μονοθέσια των Λαμί και Λέιτο συγκρούονται και το αυτοκίνητο ασφαλείας εισέρχεται στην πίστα και παρέμεινε μέχρι τον 5ο γύρο. Στον 6ο, για αδιευκρίνιστους μέχρι σήμερα λόγους, λίγο πριν την στροφή Ταμπουρέλο η Williams FW16 συνέχισε ευθεία και καρφώθηκε με 310 km στον τσιμεντένιο τοίχο. Κάνεις δεν ήθελε να το πιστέψει, άλλα όπως ακριβώς είχε πει παλιότερα, όλα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μπορούν να αλλάξουν. Ο Αίρτον Σέννα ήταν νεκρός. Αργότερα, στο μονοθέσιο του βρήκαν μια αυστριακή σημαία την οποία είχε πάρει μαζί του, ώστε αν νικούσε να αφιέρωνε στον Ρατσενμπέργκερ την νίκη του.



Στην Βραζιλία ο Σέννα θαυμαζόταν σαν θεός. Ο κόσμος τον λάτρευε περισσότερο και απο τον Πελέ και το απέδειξε όταν 250,000 συγκεντρώθηκαν για το τελευταίο αντίο. Η νευρική φωνή του και οι παθιασμένοι του μονόλογοι, σε συνδυασμό με την εύγλωττη και μεθυστική γλώσσα του έκαναν άπαντες να παρακολουθούν απορροφημένοι της συνεντεύξεις του και μετά να μην μπορούν να ονομάσουν τι τους έκανα να παραμείνουν ασάλευτοι. Ο Σέννα είχε ένα τρόπο να αιχμαλωτίζει το κοινό και να το κάνει τον θαυμάζει σαν οδηγό και να τον σέβεται σαν άνθρωπο. Πάντα ανταπέδιδε αυτή την αγάπη. Αν και για τους φτωχούς και βιοπαλαιστές Βραζιλιάνους ήταν αρκετό να τους παίρνει μαζί του σε κάθε του υπερηχητική κούρσα αποφορτίζοντας τους απο την σκληρή τους πραγματικότητα, ο Σέννα προσέφερε τεράστια ποσά για τα παιδιά των δρόμων, δράση που συνεχίζεται και σήμερα απο το ομώνυμο ίδρυμα που διευθύνεται απο την κόρη του.

Στην κηδεία του παρευρέθηκαν και όλοι οι οδηγοί, ανάμεσα τους και ο Αλέν Προστ, που παρά την κόντρα και τους συνεχείς τους καυγάδες, δεν έχασαν ποτέ τον αμοιβαίο τους σεβασμό όπως αρμόζει σε 2 κυρίους.

Το θέμα όμως με τον θάνατο του Αίρτον Σέννα είναι ακόμη και σήμερα ανοικτό. Όταν έφτασαν στο μονοθέσιο για να τον απεγκλωβίσουν, διαπίστωσαν πως ένα κομμάτι σίδερο (πιθανώς απο τα ψαλίδια), είχε διαπεράσει το κράνος του και είχε καρφωθεί στο κεφάλι του. Το μονοθέσιο δεν έστριψε και συνέχισε ευθεία, πράγμα που έκανε την άποψη του μηχανικού λάθους πολύ ισχυρή. Διατάχθηκε εξέταση και στην πορεία ο Φρανκ Γουίλιαμς και άλλα μέλη της ομάδας κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονία. Η δίκη ξεκίνησε και παρουσιάστηκαν στοιχεία λανθασμένης αρχιτεκτονικής του μονοθεσίου. Ο Σέννα είχε ζητήσει περισσότερο χώρο στην καμπίνα και αυτό έκανε τους σχεδιαστές να αναπροσαρμόσουν τη Williams και αποφασίστηκε η μετακίνηση της κεντρικής κολόνας του μονοθεσίου. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η σύνδεση της δεν έγινε με ίδιας ποιότητας υλικά ή στο σημείο αυτό η διάμετρος ήταν μικρότερη. Μετά απο αυτά αναζητήθηκε το μαύρο κουτί του μονοθεσίου το οποίο ενώ είχε αφαιρεθεί απο το μονοθέσιο λίγο μετά το ατύχημα, παραδόθηκε στις ιταλικές αρχές κατεστραμμένο και δεν έδωσε καμία πληροφορία. Μετά απο πολλά χρόνια η δίκη έλαβε τέλος, με όλους τους κατηγορούμενους να αθωώνονται. Η αλήθεια δεν φανερώθηκε ποτέ και υπάρχουν φήμες για προσπάθειες φίμωσης όσων ζητούν την απόδωση ευθυνών για το ατύχημα αλλά και τη δημοσιοποίηση της αλήθειας.

Ο Αίρτον Σέννα, στα 10 χρόνια της καριέρας του κατάφερε να γίνει μύθος για τις απίστευτες οδηγικές του ικανότητες, τον ευγενικό του χαρακτήρα και την εκρηκτική του προσωπικότητα. Μνημονεύεται ως ένας απο τους καλύτερους των καλύτερων και το πνεύμα του παραμένει ζωντανό απο το ίδρυμα του που συνεχίζει να προσφέρει σε έναν απο τους φτωχότερους και πιο βασανισμένους λαούς, απο την μοναδική του αδιαφορία για τον κίνδυνο και για την αναζήτηση της δικαίωση για τον άδικο θάνατό του.

Όποτε βρέχει, κάπου εκεί ψηλά, ο ανίκητος στην βροχή πιλότος συνεχίζει να τρέχει. Οι κεραυνοί είναι σπίθες απο την μηχανή του και οι βροντές ο ήχος της εξάτμισης, που μας θυμίζει αυτό που συνήθιζε να λέει " Η ζωή είναι ένας αγώνας".

Das Mädchen unter der Laterne

Το τραγούδι, Das Mädchen unter der Laterne ( το κορίτσι κάτω από το φανάρι) , ή πιο απλά Lili Marlen, αποτελεί ίσως την τρανότερη απόδειξη στη ιστορία, ότι η μουσική ενώνει τους ανθρώπους ανεξάρτητα την εθνικότητα τους, την θρησκεία τους, το χρώμα τους και τις ιδέες τους. Το τραγούδι ξεκίνησε να ακούγεται  με σκοπό την ενθάρρυνση των γερμανικών στρατευμάτων, για να καταλήξει στο ηχητικό σήμα κατατεθέν του πολέμου, έχωντας παρεισφρήσει στα στρατόπεδα και τα επιτελεία τόσο των ναζί όσο και των Συμμάχων, ώντας ουσιαστικά το μοναδικό σημείο καμπής των δυο πλευρών.

Όλα ξεκίνησαν με την κατάληψη του Βελιγραδίου από τις δυνάμεις του Άξονα. Μετά την πτώση της πόλης, οι Γερμανοί κατέλαβαν τον ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης και άρχισαν να εκπέμπουν σε μεγάλη εμβέλεια, καλύπτοντας το σύνολο της Ευρώπης και της Μεσογείου. Εκτός από τα προπαγανδιστικά μηνύματα, οι Γερμανοί συμπεριέλαβαν και μερικά τραγούδια, τα οποία λόγω της έλλειψης δίσκων, ήταν περιορισμένα και έπαιζαν συχνά. Το Lili Marlen, ήταν ένα από αυτά, αν και άγνωστο τότε και η επιλογή αυτή έμελλε να είναι ιστορική. 

Το τραγούδι δεν ήταν πρόσφατο. Ήταν ένα ποίημα που είχε γραφτεί το 1915 κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και εκδόθηκε  το 1937 υπό τον τίτλο '' Das Lied eines jungen Soldaten auf der Wacht '' ( ''το τραγούδι ενός νεαρού στρατιώτη σε επιφυλακή ''). Το 1939 η Lale Andersen το τραγουδά, αλλά η πορεία του δεν είναι η αναμενόμενη, πουλώντας μόλις 700 δίσκους. Ένας από αυτούς, βρισκόταν στην Βιέννη, μέσα σε ένα παλιό σκονισμένο κουτί με βινύλια και ειρωνικά, βρισκόταν τελευταίος. Το κουτί αυτό βρήκε ένας Γερμανός λοχίας που του είχε ανατεθεί να βρει τραγούδια για το σταθμό. Έτσι το τραγούδι άρχισε να εκπέμπεται. 

Ο υπουργός προπαγάνδας, Τζόζεφ Γκέμπελς, δεν είδε με καλό μάτι το τραγούδι και την απήχηση που είχε στα στρατεύματα και διέταξε την απαγόρευσή του. Σύντομα όμως έφτασαν γράμματα διαμαρτυρίας από τα γερμανικά στρατεύματα και ο Γκέμπελς ήρε απρόθυμα την απόφασή του, σε μια προσπάθεια τόνωσης των στρατευμάτων που μάχονταν σε Ευρώπη και Αφρική και ετοιμάζονταν για την επίθεση στην Ρωσία.

Το τραγούδι είχε την μεγαλύτερη απήχηση στα στρατεύματα που ήταν κοντά στη Μεσόγειο, τα περιβόητα γερμανικά Africa Corps και την Αγγλική 8η στρατιά και τους Desert Rats, το περίφημο αγγλικό σώμα του πολέμου της Αφρικής. Γρήγορα διαδόθηκε στο αφρικανικό μέτωπο και το τραγούδι μεταφράστηκε και στα αγγλικά, αλλά οι σύμμαχοι προτιμούσαν την γερμανική αυθεντική έκδοση, που έκλεινε το πρόγραμμα του Soldatensender Belgrad ( Ραδιόφωνο του στρατιώτη ) στις 9.55 κάθε βράδυ. 

Το τραγούδι δημιουργούσε μια ποικιλία ανάμεικτων συναισθημάτων στους στρατιώτες των δυο πλευρών. Ένας Σκοτσέζος στρατιώτης το περιέγραψε σαν '' Αισθησιακό, νοσταλγικό, γλυκό σαν ζάχαρη με μία φωνή που ένοιωθες να σε αγγίζει ''. Η μελωδία προσέφερε στους άνδρες ένα μείγμα μελαγχολίας, λήθης, ελπίδας, ανάμνησης για ότι τους περιμένει, αλλά και αισιοδοξίας για το μέλλον. Τα συναισθήματα αυτά ήταν κοινά και το ίδιο ισχυρά τόσο για τους Γερμανούς όσο και για τους Συμμάχους. 

Για κάποιους η Lili Marlen, ήταν μια πόρνη. Για κάποιους άλλους είναι η μεγάλη αγάπη κάποιου. Για όλους τους στρατιώτες ήταν η γυναίκα που άφησαν πίσω, και δεν ήξεραν αν θα ξαναδούν. Η δίνη του πολέμου και η βαναυσότητα των μαχών στην Αφρική έκαναν τους στρατιώτες να εναποθέσουν στο τραγούδι τα εναπομείναντα ανθρώπινα συναισθήματα τους δημιουργώντας παράλληλα, διαμέσου του, ένα δίαυλο επικοινωνίας με ότι άφησαν πίσω και με ότι αναμένουν να δουν. Ο ίδιος Σκοτσέζος στρατιώτης είχε καταγράψει '' Η Ευρώπη μοιάζει πολύ μακριά τώρα, αναρωτιέμαι πότε θα την ξαναδούμε και πως θα είναι τότε ".  

Ο πόλεμος τελείωσε και η αμερικάνική βιομηχανία το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Το τραγούδι πέρασε από μια σειρά επανεκτελέσεων με γνωστότερη όλων αυτή της Marlene Dietrich που ήταν στα Αγγλικά. Έπειτα και από αυτό, το κομμάτι έγινε γνωστό ανά την υφήλιο και λέγεται ότι όποιος δεν το ήξερε, το έμαθε μετά την Dietrich, η οποία ήταν μια Γερμανίδα που κατέφυγε στο Hollywood διωκόμενη από τους Γερμανούς.   

Ώντας πλέον πασίγνωστο, το τραγούδι παίζεται με πολλές παραλλαγές σε μουσική και στίχους. Αναμφίβολα όμως. η αυθεντική εκδοχή του με την γλυκιά φωνή της Andersen, που ταξίδευε από το Βελιγράδι μέχρι την καυτή έρημο και διαχεόταν ταυτόχρονα και στα δύο στρατόπεδα του αποπνικτικού μετώπου είναι η μόνη που αναγνωρίζουν όσοι το τραγούδι άγγιξε πραγματικά. Ένα ξεχασμένο τραγούδι, που μιλά για μια κοπέλα, κατάφερε να κάνει αυτό που ο πόλεμος αγνοεί, να ενώσει τους ανθρώπους που κάθε μέρα αλληλοσκοτώνονταν, έστω για λίγα λεπτά.

Τέλος, το ερώτημα για το πώς το συγκεκριμένο τραγούδι κατάφερε να εξαπλωθεί τόσο, απαντήθηκε  από την ίδια την Lale Andersen : " Μπορεί ο άνεμος να εξηγήσει γιατί έγινε ανεμοστρόβιλος ; ''

                                               

Κόκκινο Πετρέλαιο

 

Η Νιγηρία, μια απο τις μεγαλύτερες χώρες της αφρικανικής ηπείρου με πρωτεύουσα την Αμπούτζα, βρίσκεται στο δυτικό τμήμα και διαρρέεται απο τον ποταμό Νίγηρα, απο τον οποίο πήρε και το όνομά της. Στα 923,768 τετραγωνικά της χιλιόμετρα στριμώχνονται 152,217,341 άνθρωποι, κάνωντας την Νιγηρία την 8 πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου και παράλληλα την πιο πυκνοκατοικημένη. Απο οικονομική άποψη, η Νιγηρία διαθέτει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και αυτο την έχει κατατάξει στην Next Eleven λίστα της οικονομικής υφηλίου.


Η ολλανδική Royal Dutch Shell, είναι εταιρία-ηγέτης στην παγκόσμια αγορά καυσίμων. Δραστηριοποιήτε σε πάνω απο 90 χώρες και θεωρήται ως η μεγαλύτερη εταιρία ενέργειας του κόσμου. Είναι μια απο τις πλέον αναγνωρίσιμες επιχηρήσεις του κλάδου και το όνομα της είναι συνυφασμένο με την ποιότητα και τις επιδόσεις, ώντας χρόνια εμπλεκόμενη με τους μηχανοκίνητους αγώνες. Η παραγωγική της ισχύ είναι τεράστια, καθώς αντλεί πάνω απο 3,1 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα στους 44,000 σταθμούς άντλησής της στον κόσμο. Μια απο της κύριες πηγές της αποτελεί το πλούσιο σε μαύρο χρυσό υπέδαφος της Νιγηρίας, τα κοιτάσματα της οποίας άρχισε να εκμεταλεύεται το 1958.

Απο το 1958 και έπειτα, ξεκινά η διαμάχη μεταξύ του λαού της Νιγηρίας και της Shell. Ένας αγώνας που κρατά μέχρι και σήμερα και φαίνεται να τελειώσει μαζί με τα κοιτάσματα του πετρελαίου. Οι πρώτες έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων της χώρας ήρθαν το 1990, όταν συνειδητοποίησαν οτι κερδίζουν ελάχιστα απο την πλόυσια σε γεωλογική άποψη χώρα τους και παράλληλα βλέπουν το περιβάλλον τους να καταστρέφεται, κάνωντας την επιβίωση τους αδύνατη, απο φυσικής και οικονομικής πλευράς. Οι συνεχείς διαρροές καταστρέφουν την χλωρίδα της χώρας, καταδικάζοντας σε αφανισμό την πανίδα αλλά και αυτούς που την εκμεταλεύονται. Το ψάρεμα ήταν σχεδόν απαγορευτικό ενώ τα σημεία κοντά στους σωλήνες αποτελούσαν τοπία Δαντικής κόλασης.


Το 1993, το Κίνημα Επιβίωσης του Λαου των Ογκόνι, Movement for the Survival of the Ogoni People (MOSOP), με μαζικές διαδηλώσεις κατάφερε να ασκήσει τροχοπέδη δύναμη στον πολυεθνικό κολλοσό, που με διαγγέλματα υπέρ της ευσυνηδεισίας του αθώωνε εαυτόν.

Η αλήθεια όμως είναι κάπως διαφορετική.

Η εθνότητα των Ογκόνι, αποτελεί μια μειονοτική Νιγηριανή εθνότητα, που μετα την ανεξαρτητοποίηση της Νιγηρίας το 1960 απο την Βρετανία, κατείχε στο υπέδαφός της 100 πηγάδια με πάνω απο 3000 πετρελαιοκηλίδες. Η εκμετάλευση της Shell σε αυτή την γη δεν είχε προηγούμενο, θέτωντας τους κατοίκους σε έναν άνευ προηγουμένου κίνδυνο για την επιβίωσή τους. Με την κατάσταση στο απροχώρητο, το 1990 οι κάτοικοι συστύνουν στην MOSOP, που αποσκοπούσε στην προστασία τους απο την απειλή της πετρελαικής εταιρίας. Η Shell, κατανοώντας την δεινή κατάσταση των Νιγηριανών και την πρόθεσή τους να υπερασπιστούν με όλους τους τρόπους την γη και τις ζωές τους, δωρωδοκεί την Νιγηριανή κυβέρνηση και ξεκινά μια επιχείρηση εξάλειψης της MOSOP αλλά και κάθε εμποδίου στην άντληση των κοιτασμάτων. Η κυβέρνηση συντάσεται στο πλευρο της εταρίας καθως το 80% των εσόδων της χώρας προέρχονται απο το πετρέλαιο και έτσι ξεκινά ο κύκλος της βίας.

Το 1993 η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Shell, θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο της. Εκείνη την περίοδο, 40 λέμβοι αποβιβάζουν κυβερνητικά στρατεύματα στην γη των Ογκόνι, οπού πυρπολούν χωρία και σφάζουν πάνω απο 1000 ανθρώπους.Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε οτι η MOSOP, ήταν μια οργάνωση που απειλούσε την πολιτική σταθερότητα και διέβλεπε, μέσω αυτής, μια αποσχιτική απειλή και αποφάσισε να ενεργήσει δραστικά καταδιώκοντας τους ηγέτες και υποκινητές των Ογκόνι.

Το 1994, η κυβέρνηση έπειτα απο επιχείρηση της, συλλαμβάνει 9 ηγετικά στελέχη της οργάνωσης, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο αρχηγός της MOSOP Ken Saro-Wiwa.
Ο Saro-Wiwa, ήταν διαρκώς αντιμέτωπος με την Νιγηριανή κυβέρνηση καθώς προάσπιζε διαρκώς τα δικαιώματα των Ογκόνι δημιουργώντας πονοκέφαλο στα στελέχη της Shell. Ώντας βραβευμένος συγγραφέας είχε επιρροή στους κόλπους των Ογκόνι και τους καλούσε στον μη-βίαιο αγώνα του ενάντια στην στηλίτευση της γης τους απο την πετρελαική εταιρία.

Το 1995 η Νιγηριανή κυβέρνηση κρίνει τον Saro-Wiwa και τους υπόλοιπους 8 ένοχους για δολοφονίες και τους καταδικάζει σε θάνατο δια απαγχωνισμού.

Η υπόθεση 'Ogoni Nine' μόλις έχει δημιουργηθεί και κλειδωνίζει την υφήλιο.

Η συμμαχία της κυβέρνησης με την Shell όμως δεν σταματά το κυνήγι. Τα διαβόητα τμήματα της νιγηριανής αστυνομίας 'kill and go' συνεχίζουν να καταστέλουν αιματηρά τις όποιες διαμαρτυρίες με αποκορύφωμα την σφαγή 80 χωρικών και την πυρπόληση των κατοικιών τους στα τέλη της δεκαετίας του 90, εφαρμόζωντας την τεχνική της 'καμμένης γης'.

Η στρατονομία, διαδραμάτησε επίσης ρόλο εκτελεστή, καθώς αναφορές θέλουν χρηματισμένα στελέχη της να εμπλέκονται σε δολοφονίες.

Το τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα ανείπωτης βίας της κυβέρνησης με αρωγό την Shell, έλαβε χώρα στο χωριο Biara, όπου μια ειρηνική διαδήλωση εναντίων της κατασκεύης του αγωγού πετρελαίου Rumuekpe-Bomu, καταστάλθηκε με την ολοκληρωτική καταστροφή των σπιτιών τους.

Η MOSOP έχωντας να αντιμετωπίσει τις θηριωδίες της κυβέρνησης και της Shell, περνά σε άλλο τρόπο δράσης. Συνεχίζει τις ειρηνικές διαμαρτυρίες, πιστή στο καταστατικό της, αλλά αρχίζει να σαμποτάρει την εγκαταστάσεις της Shell. Δημιουργεί προβλήματα στην άντληση του πετρελαίου και κάνει την Shell να σκληρήνει την στάση της. Τα επίπεδα της οικολογικής καταστροφής αρχίζουν να γίνονται ορατά και στον υπόλοιπο κόσμο και Διεθνείς Οργανώσεις κάνουν κρούσεις στην εταιρία για περιορισμό της ζημίας. Η Shell όμως βρίσκεται για άλλη μια φορά καλυμμένη, καθώς σύμφωνα με το Νιγηριανό Δίκαιο, δεν υποχρεούται να αναλάβει έργα αποκατάστασης καταστροφών που επέρχονται απο σαμποτάζ. Έτσι η εταιρία συνεχίζει να αντλεί χωρίς προβλήματα. Τον ρόλο της ένοπλης απάντησης των κατοίκων του Δέλτα, ανέλαβε μια άλλη (ένοπλη) οργάνωση, η  Movement for the Emancipation of the Niger Delta ("MEND"). Η MEND, απαντούσε με όπλα ενάντια στις επιθέσεις του στρατού εναντίων των αμάχων και στόχος της ήταν και οι εγκαταστάσεις της Shell. Οι αντάρτες της MEND έχουν κατασκευάσει στρατόπεδα στα τροπικά δάση και αμύνονται ενάντια στις απειλές του τόπου τους.

Το Ogoni 9 όμως δεν έχει ξεχαστεί απο την διεθνή κοινότητα.

Για πρώτη φορά ο λαός των Ογκόνι λαμβάνει την στήριξη του εξωτερικού και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις αναλαμβάνουν να κάνουν την Shell και την κυβέρνηση να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους.

Στο Δέλτα εκτός απο την MOSOP, δράση αναλαμβάνουν και άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως οι EarthRights International (ERI), Center for Constitutional Rights (CCR), Paul Hoffman of Schonbrun, DeSimone, Seplow, Harris & Hoffman οι οποίες κάνουν χρήση του δικαιώματος που δίνει το αμερικανικό Δίκαιο σε μη αμερικανούς πολίτες να προσφέυγουν στα δικαστήρια των ΗΠΑ για υποθέσεις που έχουν να κάνουν με εγκλήματα. Η Shell θορυβήται και προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμποδίσει αυτές τις αγωγές αλλά όλες τις οι ενστάσεις απορρίπτονται.

Η δίκη τελικά ορίζεται στις 27 Μαίου του 2009 στην Νέα Υόρκη.

Πλήθος δικηγόρων που υπερασπίζονται τους Ογκόνι έχουν το δύσκολο έργο να αντιμετωπίσουν τις νομικές εταιρίες του πετρελαικού κολοσσού. Οι Ογκόνι θα καταθέσουν τα στοιχεία τους που συνδέουν την Shell με την Νιγηριανή κυβέρνηση και τις τακτικές που απο κοινού ακολούθησαν. Ενεργό ρόλο στη δίκη θα έχουν και οι συγγενείς του εκτελεσμένου ηγέτη της MOSOP Saro-Wiwa, με τον αδερφό του Owen να κάνει σοβαρές καταγγελίες. Η οικογένεια του Saro-Wiwa, έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να καταθέσει την εκδοχή της, καθώς στην δίκη του Νιγηριανού συγγραφέα η Shell είχε τον πλήρη έλεγχο του δικαστηρίου χρεώνοντας στον Wiwa και στους άλλους ανυπόστατες κατηγορίες για φόνους. Καταγγελίες θέλουν ανθρώπους της Shell να χτυπούν κατα την διάρκεια της δίκης-κωμωδίας ακόμα και την μητέρα του Wiwa, την ώρα που έβλεπε τον γίο της να καταδικάζεται άδικα.
Στην δίκη της Νέας Υόρκης, πήραν μέρος πολλοί ακόμα μάρτυρες οι οποίοι είτε κατήγγειλαν περιστατικά κρατικής βίας υπο την καθοδήγηση της Shell είτε θύματα βίας που γλύτωσαν.

Υπο αυτές τις κατηγορίες οι συνήγοροι της Shell δηλώνουν πως η εταιρία τους είναι αθώα. Για τα περιστατικά βίας και τις χιλιάδες δολοφονίες κάνουν λόγο για «τραγικά γεγονότα που πραγματοποιούνται από τη νιγηριανή κυβέρνηση στην εξουσία κατά το χρόνο». Όσο για το Ogoni 9, υποστηρίζουν πως οι εναντίων τους κατηγορίες είναι ψευδείς και χωρίς αξία.


Μετά απο λίγους μήνες η Shell καταβάλει ως αποζημίωση το ποσό των 15,5 εκατομυρίων στις οικογένειες των θυμάτων, ενώ παράλληλα συνεχίζει να αποποιείτε οποιαδήποτε ευθύνη για τα γεγονότα τις δεκαετίας του 90΄, κάνωντας λόγο για κυβερνητικές πρακτικές για τις οποίες δεν είχε καμμία γνώση.




Η Shell εξακολουθεί να δραστηριοποιήται στο Δέλτα και στην περιοχή των Ογκόνι μέχρι σήμερα. Η μεγάλη δημοσιότητα σε συνδυασμό με την ασταθή πολιτική κατάσταση της χώρας δίνουν κλιμακούμενο τόνο στα γεγονότα. Το σίγουρο είναι πως οι πολυεθνικές επιχειρήσεις του βεληνεκούς της Shell, αδιαφορούν για τις χώρες στις οποίες αναπτύσουν τον κύκλο των εργασιών τους και πως στον βωμό του κέρδους θυσιάζουν χωρίς δισταγμό περιβάλλον και ζωές. Ο φόρος αίματος για το χρήμα φαίνεται πως δεν έχει τελειωμό.


Φωτογραφικό Υλικό

Το Ίδιο Επίκαιρο Με Πέρσι

 Σαν να μην άλλαξε τίποτα...

 

Μια Εβδομαδα Οπως Ολες Οι Αλλες: Η Εβδομαδα των Παθων

ΝΑΤΟ : Το Ελπιδοφορο Χθες, Το Ασταθες Σημερα, Το Αβεβαιο Αυριο

Χώρες - Μέλη του ΝΑΤΟ

Αναλυτικά:

•  Βέλγιο
•  Καναδάς
•  Δανία
•  Γαλλία Αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας το 1966. Έκτοτε και μέχρι το 1993 παρέμεινε μόνο μέλος της πολιτικής πτέρυγας του NATO. Στις 11 Μαρτίου του 2009 ο πρόεδροςΝικολά Σαρκοζύ ανακοίνωσε επίσημα την επιστροφή - έπειτα από 43 χρόνια - της χώρας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. ^[1]
•  Ισλανδία Η Ισλανδία είναι το μοναδικό μέλος του NATO που δεν έχει δικό του τακτικό στρατό. Το Σεπτέμβριο 2006 οι ΗΠΑ απέσυραν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις από τη χώρα.
•  Ιταλία
•  Λουξεμβούργο
•  Ολλανδία
•  Νορβηγία
•  Πορτογαλία
•  Ηνωμένο Βασίλειο
•  ΗΠΑ

Χώρες που εισήλθαν στο ΝΑΤΟ μετά από την ίδρυσή του

•  Τουρκία (18 Φεβρουαρίου 1952)
•  Ελλάδα (18 Φεβρουαρίου 1952). Η Ελλάδα αποχώρησε από την υποχρέωση της συμμετοχής της σε νατοϊκές ασκήσεις, στην περίοδο 1974 - 1980, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
•  Γερμανία (9 Μαΐου 1955 ως Δυτική Γερμανία. To Σάαρλαντ επανενώθηκε με αυτήν το 1957 και το έδαφος της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας επανενώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1990)
•  Ισπανία (30 Μαΐου 1982)

Χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ που εισήλθαν στο ΝΑΤΟ μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου

12 Μαρτίου 1999:

•  Τσεχία
•  Ουγγαρία
•  Πολωνία

29 Μαρτίου 2004:

•  Βουλγαρία
•  Εσθονία
•  Λεττονία
•  Λιθουανία
•  Ρουμανία
•  Σλοβακία
•  Σλοβενία

1η Απριλίου 2009:

•  Αλβανία
•  Κροατία

Ο αποδεκατισμένος, απο τον μακάβριο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κόσμος αμέσως μετά τον τερματισμό του, προσπάθησε να βρει τρόπους ώστε να αποτρέψει μελλοντικό αιματοκύλισμα. Οι μνήμες από την αποτυχημένη προσπάθεια διατήρησης της ειρήνης μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ακόμα νωπές και ήταν περισσότερο από προφανές ότι η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να αντέξει μια νέα πολεμική διαμάχη, ακόμα και αν αυτή δεν ήταν παγκόσμιας κλίμακας. Οι εξουθενωμένες σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και οικονομικούς πόρους χώρες το 1949 προχώρησαν στην δημιουργία της Ευρωατλαντικής συμμαχίας North Atlantic Treaty Organization (NATO).

Η δημιουργία της συμμαχίας εκείνη την χρονική περίοδο, σηματοδότησε τις εξελίξεις που έλαβαν χώρα στην υφήλιο ακόμα και αρκετές δεκαετίες αργότερα.

Στη συμμαχία του ΝΑΤΟ ηγετικό ρόλο κατήχαν (και κατέχουν) οι ΗΠΑ ενώ η έταιρη μεγάλη νικήτρια του πολέμου ΕΣΣΔ δεν πήρε μέρος και παρέμεινε πιστή στην κόκκινη πολιτική της. Έγινε από τότε σαφές ότι οι δύο χώρες ανήκουν σε αντίπαλα στρατόπεδα και υπήρξαν σύμμαχοι μόνο εναντίων του κοινού εχθρού.  

Η επίσης μεγάλη νικήτρια του πολέμου Αγγλία αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της συμμαχίας, όπως και οι Γαλλία, Καναδάς, αλλά και η Ιταλία η οποία είχε μεταπηδήσει στο πλευρό των συμμάχων το 1944. Το 1952 ήταν η σειρά της Ελλάδας και της Τουρκίας να αποτελέσουν μέλη, προφανώς για την διατήρηση των ισορροπιών ανάμεσα στις δύο χώρες αλλά και για την αδιαμφισβήτητη ανά τους αιώνες ελληνική θέση. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν οι αμερικανικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος με σημαντικότερη αυτή της Σούδας. Η Τουρκία αποτελούσε πάντα εν δυνάμει σημαντική δύναμη λόγω της μεγάλης στρατιωτική της δύναμης αλλά και του ευοίωνου οικονομικού της μέλλοντος.Στη συνέχεια, η Γερμανία, από την πτώση του τοίχους και μετά εισήλθε πλέον αυτούσια στην συμμαχία και ώντας παγκόσμια οικονομική και πολιτική υπερδύναμη διαδραματίζει ηγετικό ρόλο. Το 1982, ελαφρώς απαλλαγμένη από τα εσωτερικά της προβλήματα, μέλος γίνεται και η Ισπανία και εκεί κλείνει και ο κύκλος εισόδου ήδη ισχυρών χωρών. Οι εξελίξεις στο παγκόσμιο στερέωμα με αποκορύφωμα την διάλυση της ΕΣΣΔ, δίνουν το πράσινο φως για ένταξη χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, που αποτελούν ένα ακόμα σκαλοπάτι πιο κοντά στο μόνιμο αντίπαλο δέος, τη Ρωσία. Με την πάροδο λίγων ετών ακόμα, η Ρωσία δεν θα είναι το μόνο ισχυρό κράτος εκτός ΝΑΤΟ, καθώς ο ασιατικός οικονομικός και παραγωγικός οργασμός με πρωτεργάτη την Ιαπωνία, έκρηξη την Κίνα και επερχόμενη την Ινδία καθιστά πλέον το ΝΑΤΟ μια συμμαχία που δύσκολα μπορεί να σταθεί αντάξια απέναντι σε μεμονωμένες χώρες. Ισχυρές δυνάμεις τέλος αποτελούν οι αραβικές χώρες, που με τα αστείρευτα και κολοσσιαία πετρελαϊκά εισοδήματα αποτελούν οικονομικές υπερδυνάμεις, που υστερούν όμως σε πολλούς τομείς και συνήθως συντάσσονται με το ΝΑΤΟ.

Το Παρελθόν

Το ΝΑΤΟ ήταν παρόν σε όλες τις αξιοσημείωτες στιγμές των μοντέρνων πολεμικών χρονικών, στις οποίες πάντα τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατούν οι ΗΠΑ ενω  το ρόλο του κομπάρσου το Ηνωμένο Βασίλειο σε πρώτο λόγο και οι υπόλοιποι σε δεύτερο. Το πρώτο μεγάλο τεστ για την συμμαχία έλαβε χώρα στις βαλκανικές αναταραχές. Οι αμερικάνοι ήταν αυτοί που είχαν την πρωτοβουλία και που πήραν το βάρος σημαντικών κινήσεων, όπως οι βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία. Οι ΝΑΤΟικοί εταίροι δεν είχαν ουσιώδη συμμετοχή και ανέλαβαν κυρίως καθήκοντα διατήρησης της ασφάλειας μετά το τέλος των εχθροπραξιών. Απο τις βαλκανικές επιχειρήσεις ήταν σαφές ότι δεν είχαν όλες οι χώρες τις συμμαχίας τις ίδιες απόψεις-βλέψεις-μέσα-πόρους, ούτε έιχαν σκοπό να αλλάξουν το πρεστίζ τους στον υπόλοιπο κόσμο, πράγμα που φάνηκε περίτρανα στους πολέμους του Αφγανιστάν και του Ίρακ. Όπως είναι γνωστό κύριοι εκφραστές αυτών των εκστρατειών ήταν οι ΗΠΑ συνεπικουρούμενοι απο την Αγγλία. Η κοινωνική κατακραυγή για την επίθεση ήταν τεράστια και σε παγκόσμιο επίπεδο, γεγονός που επισκίασε τις Αμερικανο-ΝΑΤΟικες εξαγγελίες για πόλεμο εναντίων της τρομοκρατίας. Η Αμερική σε πρώτη ανάλυση και η Αγγλία σε δεύτερη μόνο αλώβητες δεν βγήκαν: κατηγορήθηκαν για ιμπεριαλιστικές τάσεις και για πολεμικές διαθέσεις. Το ΝΑΤΟ και τα υπόλοιπα μέλη του ασφαλώς και δεν γλίτωσαν απο την κριτική. Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν μόνο εξωτερικό. Ήταν πλέον επιτακτική η ανάγκη για ορθολογικότερο και προσεκτικότερο σχεδιασμό στα συμμαχικά πλάνα. Τα όρια δικαιοδοσίας ανάμεσα στα μέλη δεν ήταν εμφανή όπως και οι αρμοδιότητες αλλά και οι υποχρεώσεις. Οι Αμερικάνοι περίμεναν πιο πολλά απο τους συμμάχους τους και οι συμμάχοι πιο λίγα απο τους Αμερικάνους. Η κατάσταση εκείνη την χρονική στιγμή όμως ήταν δεδομένη, και με τις ΗΠΑ να έχουν κυρρήξει τον πόλεμο στο Ιρακ, (έπειτα και απο απόφαση της γερουσίας που ήταν προσκείμενη στην αντιπολίτευση) δεν περίμεναν ιδιαίτερα τους συμμάχους και προχωρούν, ακόμα και σήμερα, κυρίως με δικά τους μέσα και πόρους.

Το Σήμερα

Το ΝΑΤΟ σήμερα δραστηριοποιήτε στην Λιβύη και στον πόλεμο εναντίων του Καντάφι. Στα συμμαχικά αεροδρόμια της Ελλάδας, της Ιταλίας αλλά και της Μάλτας, βρίσκονται εκατοντάδες μαχητικά που καθημερινά βάλλουν εναντίων στόχων στο Λιβυκό έδαφος. Η Λιβυκή επιχείρηση αποδεικνύει περίτρανα, για άλλη μια φορά, την παντελή έλλειψη διάκρισης αρμοδιοτήτων και ηγεσίας που μαστίζει το ΝΑΤΟ εδώ και αιώνες. Η Γαλλία και η Βρεττανία πήραν την πρωτοβουλία και προς το παρών αυτές προστοστατούν στους βομβαρδισμούς. Οι ΗΠΑ, που έχουν εν εξελίξει μέτωπα σε Αφγανιστάν και Ιράκ αλλά και ένα μεγάλο έλλειμα δήλωσαν πως θα κρατήσουν βοηθητική στάση, οι Γερμανοί δήλωσαν πως δεν θα αναμιχθούν καθόλου, η Ελλάδα και ι Ιταλία παραχώρησαν τα εδάφη τους αλλά αρνούνται περαιτέρω συμμετοχή και άλλες χώρες έστειλαν μερικά αεροσκάφη σαν να φωνάζουν απλώς παρών στο συμμαχικό κάλεσμα. Αξίζει να σημειωθεί πως στις επιχειρήσεις λαμβάνουν μέρος και αραβικά αεροσκάφη. Η ασσυνενοησία στους κόλπους του ΝΑΤΟ είναι προφανής, οι βασικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία) αποφασίζουν, και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δεν έχουν συννενοηθεί ουτε και μεταξύ τους με αποτέλεσμα να απειλείτε η επιχείρηση με αποτυχία ή με απροσδιόριστη ημερομηνία λήξης, όπως προηδοποίησαν Άγγλοι και Γάλλοι.

Το μέγεθος του χάσματος στους Κόλπους του ΝΑΤΟ είναι απεριόριστο.

 

Απο τις ΗΠΑ και την Γερμανία, την πολυεθνική παλέτα της συμμαχίας συνθέτουν χώρες χωρίς τακτικό στρατό, όπως η Ισλανδια, χώρες στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής όπως η Ελλάδα, χώρες ήδη κατεστραμένες όπως η Αλβανία και χώρες εντελώς ανενεργές στον παγκόσμιο στίβο και στην ουσία ανίσχυρες όπως το Λουξεμβούργο. 

Θερητικά, η ιδέα ίδρυσης του ΝΑΤΟ ήταν η ανταλλαγή ιδεών, οικονομικών οφελών, γεωλογικών πλεονεκτημάτων κ.λ.π. Ενα ιδιαίτερα επλιδοφόρο καταστικό για την νεοσύστατη τότε συμμαχία στο τέλος του αφανιστικού Πολέμου. Η ύπαρξη των αδύναμων χωρών τους πρόσδιδε ασφάλεια και έθετε βάσεις για ανάπτυξη και ευημερία. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν έτσι. Η συμμαχία δεν χρειάστηκε ποτέ να επέμβει στρατιωτικά γιατί κάποιο μέλος της δέχθηκε επίθεση, πράγμα που ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, καθώς η επιρρεπής Γερμανία ήταν μέχρι πρόσφατα διχοτομημένη, η Ιταλία δεν είχε τα μέσα, η Γαλλία τον λόγο και η Αγγλία τα τελευταία χρόνια πέρνει σπάνια πρωτοβουλίες. Σύρραξη μεταξύ Καναδά και ΗΠΑ είναι εντελλώς απίθανη. Οι μόνες μάχες που έδωσε το ΝΑΤΟ ήταν επειδή αναμείχθηκε σε αυτές που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ισχυρών του μελών.

Η περίπτωση της Λιβύης είναι αυτή που διαφέρει. Υπάρχει ασφαλώς το πετρέλαιο και πάλι στη μέση (βλέπε Ιρακ) αλλά ο Καντάφι με την στάση του έχει εξοργίσει κάθε πολίτη κάθε χώρας και σε κάποιες στιγμές η επέμβαση του ΝΑΤΟ ήταν λαική απαίτηση. Σε αυτήν όμως την ευκαιρία για συνολική συνεργασία των μελών παρατηρούμε ασσυνενπησία. Η Αγγλία και η Γαλλία (χώρες με άμμεσα συμφέρωντα (βλέπε BP) κινητοποιήθηκαν αμμέσως. Τα μέλη κομπάρσοι όπως η Ελλάδα, πρόσφεραν απευθείας μέσα όμως οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Γερμανία δεν λαμβάνουν δράση. Η Βρεττανία και η Γαλλία πλέον νιώθουν εκτεθειμένες και εκλιπαρούν για αμερικανική στήριξη που δεν προβλέπεται όπως ακριβώς και η γερμανικη. Υπο αυτό το πρίσμα των εξελίξεων η χερσαία εισβολή απορρίπτεται και το Λιβυκό θέμα θέτει τα εχέγγεια για να αποδειχθεί το βατερλώ της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας.

Το Μέλλον

Όποια και αν είναι η εξέλιξη στην Λιβύη, το ΝΑΤΟ δείχνει να έχει ολοκληρώση τον κύκλο του. Η υπερανάπτυξη της Κίνας και η ανάκαμψη της Ρωσίας έχουν αλλάξει τις ισσοροπίες της παγκόσμιας δυναμικής απειλώντας ανοιχτά το ΝΑΤΟ. Η άποψη οτι το ΝΑΤΟ είναι αδύναμο μπροστά σε μια πιθανή νεα "αντίπαλη" συμμαχία δυναμώνει συνεχώς, αν κρίνει κανείς απο την δυναμική των κρατών-μελώ του ΝΑΤΟ αλλά και το ιστορικό μηδενικής αλληλοστήριξης. Το τέλμα της συμμαχίας είναι εδω και χρόνια εμφανές και είναι αβέβαιο αν το ισοζύγιο θετικών-αρνητικών είναι υπερ της διατήρησής της. Η παγκόσμια σκακιέρα αλλάζει με γοργούς ρυθμούς και τα ισχυρά πιόνια είναι πλέον λίγα με αποτέλεσμα να εξασφαλίζουν πρώτα την δική τους επιβίωση παρά των φιλικά προσκείμενων χωρών τους. Τροχοπέδη δύναμη επίσης ασκήτε και απο τις αραβικές χώρες που αν και υστερούν σε γνώσεις, εμπειρία και γεωγραφική θέση, διαθέτουν αυτό που είδη λείπει απο την Ευρώπη και που χάνεται απο τις ΗΠΑ : χρήμα. Το ΝΑΤΟ έχει καλλιεργήσει ένα ιμπεριαλιστικό προφίλ που δεν αρέσει γενικά και πλέον είναι ευάλωτο όχι μόνο σε αυτούς που δεν το έβλεπαν με καλό μάτι αλλά και σε αυτούς που ορίζουν τις τύχες του.

 Σημειώσεις.

Το ΝΑΤΟ εδω και χρόνια δεν λειτουργέι σύμφωνα με το καταστατικό του.

Απόδειξεις

Οι συμμαχικές χώρες Ελλάδα-Τουρκία έχουν φτάσει στα πρόθυρα πολέμου.

Είναι αυστηρά διοικούμενο απο 4 χωρες.

Έχει καταφέρει απο μόνο του να δημιουργήσει ενα αρνητικό κλίμα για το όνομά του.

Όλα δείχνουν πως οι σύμμαχοι σε μια πραγματική ανάγκη δεν έχουν την δυνατότητα να δράσουν αποτελεσματικά.


Είναι ενας θεσμός 62 ετών που ίσως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες.